De 10 meter hoge sculptuur The Fisherman van de Truiense kunstenaar Tom Herck vormt letterlijk het hoogtepunt van zijn artistieke project Once We Ruled The World. Het werk stond in 2024 opgesteld langs het historische Canal Grande tijdens de 60ste editie van de Biënnale van Venetië. Dankzij Jan Leysen, curator van de kunstbiënnale Sint-Denijs-City kwam het werk terug naar België, naar Zuid-West-Vlaanderen. Het werd in de zomer van 2025 een van de publiekstrekkers van de tweede editie van het kunstenparcours. Door het Regiofonds van de Provincie en Leiedal krijgt het unieke kunstwerk een permanent monumentaal decor op de site van het Bassin in Spiere-Helkijn.
Monumentale sculptuur van dominant menselijk ego
“Met Once We Ruled The World creëerde ik een reeks monumentale installaties waarin menselijke en dinosaurusskeletten worden verweven als verkenning van het menselijke ego en ijdelheid”, aldus de kunstenaar. “Dinosaurussen nemen een prominente plaats in de geschiedenis van de aarde in. Dit in contrast met de relatief jonge Homo sapiens, die slechts 300.000 jaar geleden ontstond.” Het uitsterven van niet-vliegende dinosaurussen 66 miljoen jaar geleden maakte de weg vrij voor zoogdieren en uiteindelijk voor mensen. Ondanks het gebrek aan fysieke kracht in vergelijking met dinosaurussen domineren mensen als toppredators dankzij geavanceerde cognitieve vermogens, gereedschappen en sociale structuren. Herck reflecteert op het menselijke ego, de ijdelheid en evolutie van de mensheid te midden van de digitale revolutie. The Fisherman biedt een speculatieve weergave van co-existentie in de 21e eeuw. Hierin ontvouwt zich een symbolisch verhaal waarin een representatie van het menselijke ego onconventioneel naar een Plesiosaurus hengelt. De combinatie van oude en hedendaagse elementen - zoals het gebruik van een USB-kabel voor het vissen - dient als een aangrijpend commentaar op de oprukkende digitale revolutie en de mogelijke opkomst van nieuwe mensensoorten, wat uiteindelijk de heerschappij van de Homo sapiens uitdaagt. De introspectie van de kunstenaar is duidelijk in de exacte replicatie van zijn eigen schedel, wat aanzet tot diepere reflectie over thema’s als ijdelheid en vergankelijkheid, niet enkel van de menselijke soort maar ook specifiek van de kunstenaar persoonlijk, en de artiest in het algemeen.